manali en omstreken

de voorbije dagen hebben we de omgeving van manali wat verder verkend. zo zijn we naar het dorp vashisht geweest (uitspreken als 'fascist', en raar maar waar, het stikt er van de israeli's). vrij authentiek himalayadorpje met kleine huisjes in himalayastijl en bergkoeien en smalle straatjes afgelijnd met stenen muurtjes. ook een bescheiden tempeltje en een watervalleke in de buurt waar we gechilled hebben. ook nog uitstapje naar nagar gedaan, waar onder andere een kasteel(tje) te zien is, en vroeger hebben ze het zotte idee gehad om da kasteeltje van de ene bergtop naar de andere bergtop te verhuizen, dat hebben we ons althans laten wijsmaken door een inboorling. diezelfde inboorling bleek aanvankelijk een sympathieke ket te zijn, maar zoals alle indiers moest ook hij iets van ons hebben: hij wou onze gids zijn in de bergen. zelfs de honden hebben hier indische trekjes (het zijn dan ook indische honden): overal waar we een hond tegenkomen (en dat gebeurt wel regelmatig anders), worden we door dat beest achtervolgd. vraag ons niet waarom...

we hebben gisteren ook 14 km geraft. Was echt wel de max, ware het niet dat we veel ijskoud water van de Beas rivier over ons kregen (misschien ook al omdat wij juist van voor moesten zitten). Alleszins tof om de vallei ne keer vanuit de natuur zelf te kunnen zien, in plaats van altijd in nen auto op die drukke baantjes hier.

Vandaag eindelijk ne keer deftig op hoogte geraakt ( want daarvoor gaat ne mens toch ook gedeeltelijk de Himalaya in natuurlijk) doordat we richting Rohtang pass zijn gereden. Dat is zoals eerder gezegd de weg naar de valleien in het noorden en deze pas is momenteel nog gesloten. Toch zijn we met de auto tot op 3150 meter geraakt en daar verder omhoog geklommen tot 3500. Vanop deze hoogte kunt ge indrukwekkende toppen zien liggen die tot 6200 meter hoogte gaan!
Op dit tochtje werden we vergezeld door onze gids voor de volgende drie dagen: Yogu.
Samen met 1 of 2 andere gidsen/dragers (iedereen raadt ons aan een gids te nemen en als die perse ons gerief willen dragen, laten we ze maar doen) zullen we op driedaagse gaan, voorbij een pas en tot in een afgelegen vallei met een fascinerend dorp (malana). fascinerend, omdat de bewoners een compleet verschillende en eigen cultuur hebben, en een eigen dialect spreken. ge moogt ze trouwens naart schijnt ook niet aanraken en niet van de straat afwijken, en als ge het toch doet, moet ge geld geven voor een offer voor een of andere extreem belangrijke god.

Ok dit was het alweer voor deze keer, t'amusement ginds en tot de volgende (kan misschien duren tot Bangkok, begin mei, maar dat zullen we nog moeten zien).