Aswan, Egypt
Lake Nasser, Egypt
Lake Nasser, Egypt
Lake Nasser, Egypt
Lake Nasser, Egypt
Lake Nasser, Egypt
Abu Simbel, Lake Nasser, Egypt
Wadi Halfa, Sudan
Wadi Halfa, Sudan
Wadi Halfa, Sudan
Nubian Desert, Sudan
Nubian Desert, Sudan
Nubian Desert, Sudan
Nile Valley, Nubian Desert, Sudan
Nile Valley, Nubian Desert, Sudan
Nubian Desert, Sudan
Nubian Desert, Sudan
Nubian Desert, Sudan
Nile Valley, Nubian Desert, Sudan
Nile Valley, Nubian Desert, Sudan
Nile Valley, Nubian Desert, Sudan
Nubian Desert, Sudan
Nubian Desert, Sudan
Nubian Desert, Sudan
Nubian Desert, Sudan
Campsite Khartoum, Sudan
boottochtje over het nassermeer
in aswan werd het stilaan tijd voorbereidingen te treffen voor de gevreesde boottocht over het nassermeer. eerste stap was het kopen van tickets. “it will take the whole day, be there at 8 AM”, was de goede raad die we meekregen van één van de vele mohammeds. de man kreeg gelijk: een hele dag hebben we in de ondraaglijke hitte gewacht, erna wat gewacht, beetje gesocialized met de andere overlanders en nog eens gewacht tot we als bij een deliberatie elk apart afgeroepen werden om een klein verfrommeld papiertje af te halen. met dat papiertje (bleek achteraf nog dat al onze namen verwisseld waren, hadden we niet door dankzij het arabisch schrift) moesten we naar een ander bureau om te wachten op andere papieren. soit, het wachten loonde en ’s avonds hadden we alles wat we moesten hebben.
de volgende ochtend was het zover: met een vijftal 4X4’s, een tiental motorbikes en één duitse oversized overland-4X4-vrachtwagen-mobilhome reden we in konvooi richting haven. na enkele uren werden onze carnet de passage en andere papieren in orde gebracht en mochten we wachten om ons bertha op de ‘autoboot’ te laden. in de late namiddag kregen alle gemotoriseerde voertuigen hun krap plaatsje op het metalen platform (meer stelde de boot niet voor), op drie motors na, die tussen de kartonnen dozen van een andere boot werden geinstalleerd. simon en kristof hadden ondertussen samen met de helft van het nederlands koppel en met francis al een plaatsje vrijgehouden op het dek van de passagiersboot, wat absoluut geen slecht plan leek: het dek werd langzaam maar zeker gevuld met egyptenaren en sudanesen, inclusief grote zakken en kartonnen dozen als bagage. kristof werd zelfs verplicht om letterlijk een grenslijn te tekenen omdat ons plekje zienderogen kromp. uiteindelijk restte ons een territorium van drie meter bij drie: dit werd het stukje boot van een tiental overlanders voor de eerstvolgende 18 uren. de nodige wrijvingen met afrikanen wegens plaatsgebrek werden afgewisseld door gelach en gebabbel met dezelfde afrikanen. op het dak van de stuurcabine bleek voor sommigen (en na verloop van tijd velen) onder ons nog plaats te zijn om languit te kunnen liggen op een stuk karton dat diende als matras. aanvankelijk werden we er door de bemanning verjaagd, maar hoe later het werd, des te meer werd onze aanwezigheid daar getolereerd. bij het opkomen van de onverbiddelijke zon kwam een einde aan onze korte nacht. wat later werden we getrakteerd op een spectaculair zicht op de vier torenhoge beelden van de millennia oude egyptische tempel ‘abu simbel’, met errond honderden toeristen, krioelend als mieren. na het afhalen van een stempel voor onze paspoort, het invullen van nog wat papieren en een kort interview met sudanese ambtenaren konden we ons eigen drijvend mierennest verlaten. we zetten onze eerste stappen op sudanese bodem en namen een bus richting ‘wadi halfa’, het havendorp aan de zuidkant van het nassermeer. we kozen voor een hotel met fan en deelden onze kamer met een duitser die we eerder al tegenkwamen in suez. later volgde een aangenaam en welverdiend avondmaal met heel de bende europeanen op het stoffige centrale plein van het dorp. niet veel later vielen we oververmoeid in een diepe slaap…
Veel zand...
de praktische kant van onze entree in sudan, het grootste land van afrika, was nog niet ten einde, want ’s ochtends stonden we alweer aan de ‘immigration office’ om ons te laten registreren, iets wat binnen de drie dagen moest gebeuren. we liepen wat heen en weer, vulden wat formulieren in, kregen wat stempels en zegels, zetten een vingerafdruk en klus geklaard! later die dag namen we een rickshaw richting haven, waar we aangenaam verrast waren toen we hoorden dat de autoboot met ons bertha al gearriveerd was! alles kwam in een welgekomen stroomversnelling: de motors en auto’s bolden soepel van de boot en autopapieren werden naar afrikaanse normen vlot gefikst (dankzij/ondanks verplicht en tegen betaling te nemen ‘fixer’ die alles regelt). we besloten wadi halfa en zijn aangename, vriendelijke en hoofdzakelijke zwarte inwoners (op een paar verloren gelopen egyptische arabieren na) te verlaten en reden samen met oliver en flore, het nederlandse koppel en met bram en francis door de nubische woestijn, op zoek naar een rustige slaapplaats met een volle maan als ideale en batterijloze zaklamp. op weg naar dit plekje reed bertha zich vast in het losse woestijnzand, maar na het scheppen van wat zand, inclusief schorpioen en dankzij de ervaring van bram (die al ettelijke keren vastgereden was met zijn defender) en de zandmatten van oliver en flore was dit euvel na een half uurtje opgelost.
we werden onze tent uitgejaagd door de pertinent aanwezige hitte. overdag stijgt de temperatuur nog steeds tot 45 graden en ’s nachts is het net geen dertig graden. na de nodige ochendrituelen bolden we, deze keer op ons eentje, gezwind over een gloednieuwe asfaltweg zuidwaarts door een woestijn van zand en steen. om de twintig kilometer weken we van onze baan af voor een levensnoodzakelijke drinkstop in een van de vele lemen dorpjes aan de nijl. voor een moedige/compleet gestoorde koreaan die dezelfde route doet als ons, maar dan wel met de fiets, stopten we even om hem te voorzien van fris water en een hapje. "you save my life", was het enige zinnetje dat de arme stakker nog kon uitspreken. wat later vonden we wederom een mooie slaapplaats, gelegen achter een zandduin en zodoende niet zichtbaar vanaf de baan. ideaal! tijdens ons ontbijt kregen we nog even onverwachts bezoek van twee nubiers en drie dromedarissen. lachen wel.
Daar waar wit en blauw samenvloeit
wij gingen opnieuw de baan op richting khartoum, stoffige hoofdstad van sudan, gelegen aan de samenvloeiing van de witte en blauwe nijl. onderweg zagen we af en toe een schraal struikje of boompje, en dat wijst ontegensprekelijk op het prille begin van het einde van de sahara! in khartoum zelf vonden we een soort camping/’resort’ waar we ons tentje in de schaduw konden neerpoten. wat later zochten we verkoeling, eten en een verfrissend vruchtendrankje in een shopping mall mét airco in het moderne deel van de stad. eenmaal terug op de camping stonden daar tot onze verbazing onze belgische vrienden weer, wat de avond des te gezelliger maakte!
na een goede nacht (ondanks het geschreeuw vanuit een minaret op de camping) reden we de stad in op zoek naar het nieuwe en moderne gebouw van de ethiopische ambassade. we hebben immers nog geen visum voor ethiopie, maar hier kunnen we dat verkrijgen. na wat wachten en papierwerk kregen we te horen dat we het visum morgenvroeg mogen afhalen. klinkt goed, geen sudanese-visum-toestanden dus! de rest van de dag hebben we ingevuld met wat chillen op de camping, het wassen van bertha, het bijschrijven van de blog en nog wat van die dingen. vandaag zijn de belgen vertrokken, maar oliver en flore zijn hier net toegekomen, dat is dus mooi geregeld!
overmorgen rijden we naar ‘meroe’, waar zich piramides en andere stokoude ruines bevinden. jawel, niet enkel egypte kan hiermee uitpakken, sudan moet naar het schijnt niet onderdoen. we zijn benieuwd! erna rijden we door naar het ethiopisch hoogland, we snakken nu al naar de veel aangenamere temperaturen aldaar! jullie horen nog van ons! groetjes daar!
