van adelaide naar melbourne

gegroet allen! na nog wat rondgedrenteld te hebben in adelaide, hebben we een plekje gezocht om te pitten in hahndorf. jaja, echt engels klinkt dit niet, en warempel, dat is het ook niet! het is een duitse nederzetting, gesticht dus door duitsers, lang geleden, toen australie vrijwel alleen bewoond werd door aboriginals en toen de dieren nog konden spreken. we hadden in hahndorf het gevoel dat we even in duitsland terechtgekomen waren (en zelfs duitsland voelt hier al aan als thuis): typisch duitse huisjes en andere zaken die daarbij horen, de mogelijkheid om bratwurst te eten, enzovoort. enkel de duitse schlagermuziek moesten we missen! daar wat rondgelopen en verder doorgereden naar de kust waar de zuidelijke oceaan nogal hard inbeukt op die kust. op onze weg lagen een aantal kuststadjes, waaronder robe en beachport. de pittig uitgebouwde toeristische centra, vakantiehuisjes en mooie stranden wijzen erop dat de streek hier in de zomer extreem toeristisch moet zijn. maar het is hier nu winter, dus daar hebben we geen last van: enorm rustig anders wel! in de winter hebt ge natuurlijk wel last van de koude, en dat hebben we wel geweten, meer bepaald in robe. ge kent het wel, die douches met enkel koud water die gebouwd zijn om het zout van uw lichaam af te spoelen na gezwommen te hebben in de warme zee op een nog warmere zomerdag. nu waren die koude douches er nog wel, ma warm weer was er ni, en echt veel goesting om in de zee te springen hadden we zeker niet. soit, we moesten wel proper zijn (en geld geven aan een stuk groen op een camping met bijhorende douches wel willen we ni) dus die koude douche was ook wel koud. verder nog mt gambier bezocht: dat is een stadje (de tweede grootste stad van southern australia, na adelaide, maar toch wel bitter weinig inwoners) gelegen aan een aantal vulkaankraters (geen nood, het zijn uitgedoofde). vreemd wel, want we wisten niet dat australie vulkanisch actief is/was. daar vooral het blue lake bezocht, dat is dus een blauwgekleurd meer in de vulkaankrater. geslapen aan een pier in een klein vissersdorpje, genaamd cape jaffa. geen kat dat ons daar merkt, en geen kat dat ons daar dan ook gaat wegjagen. die dag nog wat de kustlijn afgereden, met af en toe wat kleine, maar aangename zaakskes om te bezoeken. zo was er een obelisk aan de zee in port mac donnell en bezochten we een zeehondenkolonie aan een kaap (cape bridgewater). we moesten een uur lang wandelen op die kaap om die zeehonden te zien, en als beloning voor deze zware inspanning kregen we wat rollende, bewegende zeehondenlijfkes te zien in de zee diep onder ons (diep, wegens de hoogte van de klif). ook een 'petrified forest' bezocht dat enkel lijkt op een versteend bos, maar eigenlijk gewoon door water en wind uitgehouwd zijn in de vorm van boomstronken. de laatste dagen hebben we heel wat beestjes gezien, ons eerste bijzondere beestje in het national park 'tower hill'. het is een van de coolste en hipste beesten die onze planeet kent: de koala! we waren speciaal naar tower hill gereden omdat we wisten dat er daar koala's moesten zitten en hoog in een eucalyptusboom (die beesten vreten alleen maar eucalyptus) zat er eentje tam te wezen. en tam wezen is ook wel degelijk tam: hij heeft niet 1 keer bewogen gedurende de tijd dat we foto's van hem namen, ondanks aandachttrekkerij van onze kant. op de terugweg huppelden er als kers op de taart nog drie kangoeroes vrolijk (wij dus ook vrolijk) naast ons in het rond. oh ja, nog een konijn gezien ook, ma das misschien wat minder spectaculair.
de volgende twee dagen hebben we besteed aan het rijden op de 'great ocean road', een kronkelende weg langsheen diep uitgesneden kliffen aan de zuidelijke oceaan. deze keer waren we ns niet de enigen die dit plan voor ogen hadden: enorm veel weekendtoeristen, waarschijnlijk afkomstig van melbourne en omstreken, hadden hetzelfde idee. voor die mannen was het nog een verlengd weekend ook, want ze kregen maandag vrij omdat queen elisabeth (die van de UK, ja) jarig is (ik acht de kans klein dat u dit leest, elisabeth, maar om het zekere voor het onzekere te nemen: een welgemeende gelukkige verjaardag!). de great ocean road heeft een indrukwekkende kustlijn: de kliffen zijn diep uitgesleten door de oceaan, met als gevolg verschillende baaien met kleine eilandjes, zeebogen, gaten en alles wat daarbij hoort. het meest toeristische van de gehele kust zijn de 'twelve apostels', dit zijn een aantal (meer specifiek 12) hoge, smalle eilandjes voor de kustlijn. blijkbaar moet een van die eilandjes recent ingestort zijn, want op alle postkaartjes en in alle boekskes en folderkes staat daar nog glorieus een vrij hoog eilandje, terwijl wij op die plaats enkel een hoop puin zagen liggen in het water.
Hierna ging de toch verder landinwaarts, naar het Great Otways National Park. Onze ogen vielen echt open bij het zien van het tropische woud: mega varens,, ultrahoge bomen, watervallen van tientallen meters hoog... Nooit hadden we kunnen denken dat zo dicht bij de vrij kale kustlijn, met enkel lage struikskes, er zo'n weelderig woud zou kunnen zijn. Via de kronkelwegskes door de heuvels terug naar beneden gereden, opnieuw naar de Great Ocean Road. Na alweer een nacht in onze van doorgebracht te hebben op een parking langs de kustlijn,
ging het naar een straat even verderop die van de zee richting heuvels omhoog liep. We reden ernaartoe omdat volgens verscheidene bronnen we hadden vernomen dat het er vol Koala's in de bomen zat. En inderdaad, lang moesten we niet zoeken: op korte afstand wel een stuk of 10 van deze extreem tamme diertjes zien zitten/hangen, en ze gaven echt geen kik als we dichterbij kwamen voor een foto...
Nog een waterval gedaan en het surfgekke dorp Lorne bezocht, dat volgebouwd was met coffee houses (Aussies blijken zot van koffie te zijn), surfwinkels en prulwinkels... In een volgend dorp weer op aanraden van onze guide naar een golfterrein gegaan, waar het wemelde van de kangoeroes! Echt een grappig zicht om tientallen kangoeroes te zien springen, zitten en liggen onder de bomen en tussen de holes. We zijn maar niet te dicht bij gegaan omdat bordjes waarschuwden voor aanvallen van deze groot-uitgevallen-konijnen.
Na een kort bezoek aan het (weeral) surfgekke Torquay (capital of surf), was het zoeken geblazen naar een plekske om te slapen, en uiteindelijk na redelijk lang zoeken vonden we dit aan de kust bij Point Cook, nadat een boer met een sappig dialect ons op weg had geholpen. Point Cook zelf is een boerengat, maar de fel oplichtende Skyline in de verte, herinnerde ons er aan dat we echt wel dicht Melbourne zaten...
Daags nadien de drukte van Melbourne binnengereden, en twas meteen duidelijk dat het andere koek was dan degene die we de afgelopen weken gewoon waren in Australie: 5 rijvakken, zware industrie, druk verkeer, en een indrukwekkende skyline recht voor ons... Het leek alsof we een Amerikaanse grootstad naderden. Moeilijk parkeerplek gevonden, pas op 5 km van t centrum ons op de parking van een supermarkt kunnen plaatsen, waar we dan nog steeds 10 euro voor moesten neerdokken. De wandeling naar t centrum was wel de moeite omdat de Yarra rivier helemaal kan afgestapt worden tot aan het centrale plein, federation square, temidden van 't CBD. Federation square zelf bestaat uit een ultramodern museumcomplex, naast een oud (victoriaans?) stationsgebouw. En zo was de rest van Melbourne eigenlijk ook: een mix van oude koloniale gebouwen, temidden van moderne hoogbouw. Op de straten een interessante mix van zakenlui, toeristen, een trendy jong volkske, en veel Aziaten (Indiers en Chinezen, wat had ge gedacht...). En wij daar maar wat tussen rondslenteren, van afdak naar afdak, schuilen voor de regen. 'S avonds belachelijk veel betaald voor een matige maaltijd (overal veel te duur, uiteindelijk de zoektocht maar opgegeven) en aan de lange wandeltocht naar de auto begonnen. Het was al erg laat wanneer we een rustig dorpke vonden waar we ons aan een sportveld hebben geplaatst. Vandaag bleek dat ne goeie zet, want er was een kraan, waar we ons konden scheren (was nodig), ons haar wassen, en water aftappen voor ons watertank in de van, en er was zelfs electriciteit en een WC. De max...
De praktische dag ging verder in t stadje Warragul, waar we eerst in een wasserette onze kleren gingen wassen (was eveneens extreem noodzakelijk geworden), en er nu hevig op los zitten te typen. Geen idee wat we de volgende dagen concreet gaan doen, we zien wel waarheen de Australische wegen ons leiden zeker?
veel succes met de examens voor de studenten, t amusement iedereen en tot de volgende!