christchurch - mount cook - southern scenic drive

hello! het is al een tijdje geleden, dus tijd om ns te updaten. momenteel zitten we niet meer in australie, maar in nieuw-zeeland. na een kort nachtje gespendeerd te hebben in de luchthaven van sydney, wij de vlieger op naar christchurch. bij het landen lag nieuw-zeeland er veelbelovend bij: vanuit de lucht zagen we heel mooi de besneeuwde bergtoppen. op de luchthaven waren ze enorm streng wat betreft 'aarde' da ge importeert, omdat daar zaadjes in zouden kunnen zitten van planten die niet thuishoren in nieuw-zeeland: de siem moest zijn woestijnzand in de luchthaven laten en mijn sandalen werden door die mannen gekuist omdat er teveel aarde aan hing (wel handig, moet ik het niet meer kuisen). in christchurch zelf hebben we een gezellig hostel gevonden en het stadje wat verder uitgepluisd. christchurch heeft een kathedraal, maar voor de rest is er niet bijster veel te zien (op een onnozel klein stuk tramlijn na, waar ze hier enorm trots op zijn). dat neemt niet weg dat de sfeer erg gezellig is: veel jeugd, wat kraampjes en cafekes, etc. de nieuw-zeelanders zijn ook bijzonder vriendelijk (het is precies alsof de nieuw-zeelanders en de australiers een spelletje spelen om omtert meest vriendelijk te zijn): altijd goeiendag zeggen, babbelke slaan, precies alsof ze u al jaren kennen en u superleuk vinden (zijn wij ook wel natuurlijk). christchurch was voor de rest vooral de stad om wat praktische zaken te regelen, met als belangrijkste het zoeken naar een geschikt transportmiddel om ons hier voort te bewegen. aangezien de campervan in australie ons beviel, zochten we voor iets gelijkaardigs in nieuw-zeeland, maar deze keer wel met chauffage natuurlijk, want het is hier behoorlijk koud! de campervan die we gevonden hebben heeft een chauffage en is erbovenop wat groter dan onze vorige en het is een diesel: feest alom! bovendien zuipt em ni zoveel benzine als de vorige (die dronk naft alsof zijn leven ervanaf hing). vanuit christchurch zijn we met onze bak richting mount cook gereden. 'cookie' is de hoogste berg van nieuw-zeeland (en australie) met een hoogte van meer dan 3700 meter). de weg ernaartoe was ronduit prachtig, ik heb zelden (of zelfs nooit) zo'n schoon berglandschap gezien in mijn leven: de bergskes hebben heel steile wanden, en het mooiste eraan is dat ze allemaal bedekt zijn met een laagske poedersneeuw, het lijkt alsof ze rechtstreeks uit den diepvries komen (hoewel we er nog nooit geweest zijn, lijkt het hier soms precies op die foto's die ge ziet van bergen in alaska). we hebben het ons nog geen seconde beklaagd dat we nieuw-zeeland in de winter doen, aangezien het landschap door sneeuw en ijs dubbel zo schoon is (denken we, zijn hier nog nooit in de zomer geweest natuurlijk). wij kregen der bovenop nog een staalblauwe hemel, inclusief zonneke, bij als cadeauke. savonds wouden we vanop een berg genieten van het panorama, ma het wegske naar de top van die berg was wel precies nogal glad, zo bleek nadat onze campervan kennelijk geen goesting had verder te gaan op een hellingske door de ijsplekken. chance da ge water kunt koken in de van, gene stress dus, ijs gesmolten en campervan weer den berg op. volgende dag was mount cook-dag. hebben het laatste stukske op weg naar mount cook te voet moeten doen, wegens een gans besneeuwde weg: het heeft wel iets, ma derop rijden met nen halve camion doen we liever toch ni! ook schone berg, die pittig uitsteekt boven de rest met zeer steile wanden (zijn al verschillende pipo's gestorven op die berg bij het beklimmen ervan). de nacht nadien was afzien! de chauffage in de campervan werkt op LPG, ma de LPG-fles was op! gevolg: geen chauffage... gevolg: slapen met twee slaapzakken, thermisch ondergoed, fleece en alles wa ge maar kunt vinden. twas wel nodig, want toen we smorgens opstonden vroor het binnen: raampjes dichtgevroren met ijs aan de binnenkant en ook kraantje dichtgevroren. volgende ochtend uiteraard direct gasfles gaan bijvullen, geen tweede keer! momenteel zijn we de 'southern scenic drive' aan het doen, ne weg langs de zuidkust van nieuw-zeeland. hier geen echte bergen meer, maar heuvelkes (zonder sneeuw). ook wel mooi, maar iets gelijkaardigs hadden we al eerder gehad in australie. we wouden kijken naar de enige albatrospopulatie (dat zijn nogal groot uitgevallen meeuwen) dat op het vasteland leeft, maar die smeerlappen hier vragen (veel) geld om die beesten te mogen zien, alsof zij die vogelkes daar eigenhandig hebben gezet... geld slaan uit de natuur, tis een schande. dan maar op zoek naar pinguins die hier zouden rondlopen. het enige probleem is dat die vogels (de hipste vogels ter wereld, als ge het ons vraagt) overdag rustig viskes vangen in de zee, en pas savonds, als de zon aan het ondergaan is, aan land komen om in hun nest te kruipen. wij waren te laat (na zonsondergang) en hebben dus niets gezien behalve een donker strand... we hebben wel een meteoriet gezien (geen kat dat ons gaat geloven, ma het is nochtans echt waar). op deze weg hebben we ook een stop gepleegd op een kaap met vuurtoren en zijn we naar een strand gegaan waar zeeleeuwen zouden moeten zitten. en zeeleeuwen moeten blijkbaar ni achter viskes gaan overdag, want we hebben der twee gezien, die genoten van het winterzonneke. grote, vette, niet-fotogenieke en tamme beesten zijn het, maja, ge kunt het hen niet kwalijk nemen, ni alle dieren zijn zo gezwind als een hinde. te dichtbij komen is geen goe plan, want dan komen ze nogal dreigend naar u toegelopen. gelukkig zijn wij sneller! ook nog een schoon watervalleke bezocht en als laatste stop van vandaag zijn we gereden naar 'slope point', het meest zuidelijke puntje van het zuidereiland van nieuw-zeeland. om daar te geraken moesten we eerst nog een stukje door een wei lopen, waar schapen grazen: er is hier ten andere zeker geen schapentekort: 40 miljoen schapen lopen er rond. als ge da vergelijkt met de 4 miljoen nieuw-zeelanders zijn der dus 10 per nieuw-zeelander (leve wiskunde). nu zitten we in een internetcafeke in invercargill, een klein stadje in het zuiden. zo, da was het! hou jullie goed! ik neem aan dat de examens achter de rug zijn, dus geniet van het verlof en de anderen gewoon genieten van al de rest! iep!