Alice Springs - Adelaide

Na een tocht van 1500 komen we aan in het rode hart van Australie, Alice Springs (met zijn 25.000 inwoners hier als een echte grootstad beschouwd) waar we een aantal routes volgen langs kloven en waterpoelen in de woestijn. Daags nadien rijden we met Rafael en Agnes (onze Polen) richting ayers rock (in t aboriginal: uluru), de overbekende rode rots in centraal-australie. Echt wel indrukwekkende rots, ondanks het mega toeristische karakter van dit nationaal park...
Indrukwekkend, vooral omdat bij zonsondergang de rots een heel mooie rode kleur krijgt, en naar verloop van tijd verandert die schakering. naast de ayers rock zijn 30 km ervandaan ook 'the olgas' gelegen, eveneens rode rotsen in een originele vorm (verschillende bulten). we zijn die avond doorgereden naar een soort camping met gratis accommodatie. de nachten zijn hier extreem koud: we hadden van apollo (het bedrijf waarvan we de campervan huren) elk een slaapzak meegekregen, ma da was echt onvoldoende, dus hebben we er elk een bijgekocht, en nu is het heerlijk slapen: plek genoeg en vooral extreem rustig snachts. ge hebt immers niet zoals in dormitories in hostels een of andere debiele kamergenoot die perse om 6 uur smorgens met plastieke zakken moet rammelen of iets dergelijks.
de volgende dag hebben we afscheid genomen van de polen, want ze hadden een andere reisroute voor ogen dan wij. maar blijkbaar was er deze week ergens een nest lifters uitgevlogen, want slechts na een paar honderd kilometer was er weer ene aant liften. wij medelijden omdat we zelf al wisten hoe onmogelijk liften was en gestopt (ok, het was ons niet enkel om medelijden en een goed hart te doen, gedeelde benzine is natuurlijk mooi meegenomen, zeker als ge zo'n grote afstanden dient af te leggen). deze keer hadden we een zuid-koreaan in onze campervan. toeval of niet, die kerel studeerde ook geografie (in korea dan, ma nu was hij op reis). het was zijn tweede keer in zijn leven dat hij in het buitenland was (het enige buurland, noord-korea klinkt ook wel niet zo uitnodigend natuurlijk), zijn eerste land buiten korea was... iran :) ma soit, het was wel een sympatieke ket en we reden samen met hem naar coober pedy. dat is een mijnstadje, werkelijk in 'the middle of nowhere', waar de mensen gedeeltelijk onder de grond wonen om zich te beschermen tegen de 50 graden in de zomer en de vriestemperaturen in de winter (nu dus ja...). we hebben daar een kerk bezocht onder de grond, en het was er inderdaad veel aangenamer (warmer dus) van temperatuur dan buiten. savonds ns tegoei iets gegeten op restaurant, dat mocht wel eens na dagenlang geleefd te hebben op zelfgemaakte (danku siem!) eenpansgerechten. in coober pedy eveneens een uitzichtspunt en een maanland-landschap (zag er dus uit als een maanvlakte) bezocht. die koreaan had een vlucht geboekt vanuit adelaide (waar ook wij naartoe moesten, en waar we ons nu bevinden trouwens) dus hebben we hem nog verder meegenomen (830 km) en zoals het hoort hebben we hem netjes afgezet aan de luchthaven. eerst de polen, nu een koreaan, we denken eraan om een eigen travelagency op te richten. vandaag is de adelaide-bezoek-dag. en het begon goed, we liepen de ikea binnen voor een koffie en ge kreeg er gratis ontbijt op voorwaarde da ge gebruik zou maken van het ikea-ontbijt-aan-bed-tafeltje (inclusief het in bed eten dus). hebben we uiteraard niet aan ons neus (of mond?) voorbij laten gaan. erna richting centrum gelopen. adelaide is eigl niet zo speciaal. grote banen, paar kantoorgebouwen en winkelcentrum. gelukkig ook een internet-cafe (eindelijk) aanwezig waar we nu gebruik van aant maken zijn!
zo, dat was het! succes aan iedereen die het nodig heeft, in het bijzonder zij met examens! iep!