gili air - tetebatu - kuta - sanur - nusa lembongan

Na vier dagen van heerlijk relaxen was het wel weer tijd voor iets anders dus huurden we een auto met chauffeur om noord en centraal Lombok te verkennen aangezien daar nauwelijks nog openbaar vervoer is. In het uiterste noorden, op de steile flanken van agung rinjani, met een goeie 3700 meter de 2 de hoogste vulkaan van Indonesië, hielden we halt in Senaru, voor een kleine lokale lunch en een wandeling doorheen het tropische regenwoud tot aan een waterval. Prachtig dens woud en een eenzame aap maken het tot een interessant kort intermezzo.

Vervolgens ging het naar de oostzijde van de imposante vulkaan, waar we stegen tot voorbij 1100 meter naar een vruchtbare vlakte met twee dorpen, volledig omringd door hoge bergwanden. Een schitterende omgeving!

Terug naar lagere omgeving om uiteindelijk te belanden op de zuidelijke flank van de vulkaan, die ondanks dat het regenseizoen is, trots kwam pronken doorheen het wolkendek... In deze omgeving kwamen we huwelijksstoet na huwelijksstoet tegen, blijkbaar wpaaltr de periode voor.

Na deze interessante en onderhoudende gebeurtenissen kwamen we uiteindelijk aan in het dorp tetebatu, qua omgeving zowat de gelijke van Ubud in Bali, met de rijstvelden in terrassen, de diep ingesneden rivieren die als armen van de vulkaan aflopen... Hier wel absolute rust, en moskeeën in plaats van  hindoeïstische tempels, zodat van die rust toch niet al te veel in huis kwam. We verbleven er op een unieke locatie temidden van de rijstvelden, met zicht op de vulkaan aan de horizon. Enkel het gekwaak van kikkers was er te horen, en toegegeven ook wel erg vaak het eeuwig durende gebed dat ons van ettelijke moskeeën rondom ons tegemoet bleef komen. Het leek wel of de imams het tegen mekaar opnamen.

De tweede dag hebben we op eigen houtje een lange wandeling in de omgeving gemaakt, zonder gids maar met feys zijn wandelapp op zijn gsm. Het kwam er op neer dat het soms vlot ging om de weg te vinden, maar heel vaak ook niet, in dit complexe landschap met kleine bospaden, verspreidde bewoning, rijstvelden met grillige vormen en diep ingesneden riviertjes. Het resultaat van het bijwijlen sukkelen was wel een erg boeiende wandeling...

Na tetebatu ging het tot in Kuta in zuid Lombok, een klein vissersdorp in een schitterende baai en en wilde zee. Een prachtige omgeving, niet enkel hier in dit Kuta dat werelden verschilt van het door massatoerisme bezoedelde Kuta in Bali, maar ook in de talloze baaien in westelijke en oostelijke richting, de ene nog desolater en machtiger dan de andere. Een ideaal landschap om per scooter te ontdekken. En dus huurden we diezelfde dag al brommers, ook al hebben we niet het vereiste internationale rijbewijs, maar dat maakt hier allemaal niets uit, aangezien er in de wijde omgeving geen politie is. Mijn scooter had zelfs geen nummerplaat. Wij dus meteen de oostkust gaan verkennen tot in Gerupuk, een klein dorp grenzend aan een grote baai, waar Feys met een bootje vertrok om in de beroemde golven een paar kilometer verder te gaan surfen.

Dag twee verkenden we de westkant en die was zo mogelijks nog mooier dan de oostkust. Perfecte ronde baaien, steile kliffen aan beide uiteinden, zeewater in alle tinten blauw, en nauwelijks mensen, los van enkele kleine vissershutten... Welcome tot paradise! In selong blanak stopten we om te surfen in een heerlijke rustige baai, waar we een bord huurden voor een paar uur en heerlijk Indonesische noedels aten in een rieten hut op het strand. In de namiddag verkenden we nog enkele kleine baaien, het ene met stevige surfgolven, het andere rustig en perfect om te zwemmen, maar allemaal stuk voor stuk pareltjes.

De volgende dag was een transitdag tussen zuid Lombok en zuid Bali, met gecharterde taxi, trage ferry op een woelige Balizee, en weer een shuttlebus om uiteindelijk in Sanur aan te komen, aan de rand van het drukke stadsgewest van hoofdstad Denpasar. Sanur is zowat het bejaardentehuis van Bali maar het was maar voor één nacht dus maakte het niet uit.

De bestemming konden we pas de volgende dag bereiken namelijk, door s ochtends een kleine publieke boot te nemen naar het eiland Nusa Lembongan. Best wel een avontuur aangezien het juist vloed werd en er hoge golven ontstonden, die soms een pak groter waren dan ons bootje. Uiteindelijk toch veilig aangekomen en de rest van de dag niet veel meer gedaan dan relaxen aan ons zwembad met zicht op zee met een frisse Bintang, het lokale bier, in de hand. Schol!