Las Vegas - Grand Canyon

ik denk dat we niemand hoeven uit te leggen wat 'las vegas' is (marsmannekes die dit lezen niet meegerekend). als ge een woord moogt gebruiken om de stad te beschrijven, kiezen we voor 'geschift'! der is dus helemaal nog niet zo lang geleden (in het begin van de 20ste eeuw bestond de stad nog niet eens) iemand op het geschifte idee gekomen om midden in de woestijn casino's en hotellekes te bouwen. resultaat nu: 14 van de 20 grootste hotels ter wereld, een miljoen inwoners wonende in de verzengende hitte en droogte van een woestijn, ontelbare casino's en gokkers, marginalen aan de rand van de weg in tentjes en onder doeken die blijkbaar niet al te veel 'geluk int spel' hebben gekend, schoon meiskes in uitgaanskledij die paraderen langs de weg, een camping vol met gemarginaliseerde motorhomes en (nemen wij aan) gokverslaafden, waar we onze tent opzetten, enzovoort. de casino's/hotels proberen omtert meest op te vallen waardoor als gevolg daarvan gewoon alles opvalt. om maar enkele dingen te noemen: een mega-hotel in de vorm van de skyline van new york, een eiffeltoren half zo hoog als de echte, een volledig venetie, inclusief bekende toren (zo bekend dat ik de naam wel niet meer weet) op het san-marcoplein en inclusief gondels onder de even bekende brug over de bekende kanaaltjes, een volledig uitgebouwd 'caesars palace', met onder andere een colloseum (de juul zal denk ik wel verschieten als em dit na 2000 jaar ziet), enzovoort. consumptie is er bezigheid nummer een met de ene fastfoodketen naast de andere (inclusief flashy verlichting). de eerste avond in las vegas waren we sterk onder de indruk van het hele gebeuren, maar de volgende dag begonnen we ons reeds te storen aan het enorm kunstmatige van de stad en de alomtegenwoordigheid van geld en consumptie. tijd voor ons dus om verder te rijden naar de 'grand canyon', eveneens een naam dat we neem ik aan niet hoeven uit te leggen. de diepste kloof ter wereld was inderdaad enorm diep en breed. het zicht was spectaculair te noemen, maar we zaten duidelijk niet meer in de woestijn, want na een half uur genieten van het uitzicht begon de hemel behoorlijk donker te worden en begon het te onweren. beetje wakkergeschud door de bliksem die op de rand van de canyon insloeg (wij stonden ook op die rand), namen we de shuttlebus terug in de regen, dus veel meer als dat half uur hebben we niet kunnen genieten...