hello!
Het is enorm lang geleden dat we de blog nog eens hebben bijgevuld, maar we hebben het erg druk gehad, en bovendien last gehad om in de VS een gewoon internet cafe te vinden (overal van die automaten waar ge niets van usb toestel in kunt steken enz...)
Bijgevolg is het weer eens tijd om deze blog nog wat verder vol te zeveren. zoals reeds eerder gezegd, hebben we na onze tweede aankomst in thuishaven christchurch het noorden van het zuidereiland bezocht. eerste stop op onze weg is 'kaikoura' aan de noordoostelijke kust van zuid-nieuw-zeeland. dit stadje is bekend om zijn bruisend leven in de zee: der zwemmen honderden dolfijnen rond, vrolijk samen met wat walvissen en heel veel zeehondjes. natuurlijk zwemmen die beesten allemaal voor het grootste deel van hun leven in de zee, en hebt ge een boot nodig om ze te zien. en natuurlijk zijn zo'n boottochtjes extreem duur, en ge weet ni eens of ge met zekerheid een glimp gaat opvangen van die beesten. reden genoeg om het niet te doen en op zoek te gaan naar de zeehondenkolonie. 'kolonie' is een groot woord, aangezien we slechts een zeehond hebben gezien, waarvan we niet weten of hij halfdood was of gewoon extreem tam: het was eigenlijk gewoon een hoopje vlees met wat pels rond dat we zagen liggen... wij derna verder noordwaarts gereden, en op die weg passeerden we wel een extreem vreemd verkeersbord dat ons erop wijst dat we moeten opletten voor zeehonden op de weg (na de 'opgelet koala, kangoeroe of wombat'-borden dachten we dat we alles wel gehad hadden)! en effectief, wanneer we richting kust keken, zagen we honderden, al dan niet duizenden van die beesten liggen op de kliffen, op slechts een paar meter van de weg. onze tocht verliep verder noordwaarts langs 'blenheim', bekend om zijn wijnen en verder door naar 'picton' in het noorden van het zuidereiland. vanuit het havenstadje picton vertrekken de boten naar het noordereiland en picton staat bekend om het zonnigste weer van het zuidereiland. hebben wij niet veel van gemerkt anders, want het was echt *****weer! en in elk land moeten we wel een dagje ongeluk hebben, en deze dag was de uitverkoren dag daarvoor: wij hadden immers onze campervan netjes geparkeerd om een grootwarenhuis leeg te plunderen, en wanneer we terugkomen en weg willen rijden wou de campervan ni wegrijden. reden: ons trouw huis op wielen was keidiep in de modder ingezakt en dat werd steeds dieper en dieper naarmate we probeerden eruit te rijden. het heeft nogal wat voeten in de aarde (zeg maar gerust 'modder') gehad eer we hem eruit kregen. dankzij wat hulp van een lokale indier zijn we er toch uitgeraakt door de campervan omhoog te krikken, balken onder de wielen te steken en vervolgens weg te rijden. feest, twas gelukt! wij met enige vertraging dus langsheen een extreem bochtige weg richting 'nelson', de grootste stad in het noorden van het eiland. in nelson hebben we onze reisgidsen tweedehands kunnen verkopen, en dat was wel nodig, want we konden bijna een eigen bibliotheek gaan openen: niet echt praktisch om met 300 kiloboeken de wereld rond te trekken. erna doorgereden tot in 'owen river', waar we ne koffie gedronken hebben, batterijen hebben opgeladen (letterlijk en figuurlijk) en gepit hebben. door al dat rijden langsheen dorpjes waren we weer aan de westkust van nieuw-zeeland beland, en dienden we dus een bergpas te doen om weer aan de oostkust te geraken om in christchurch te geraken om aan de luchthaven te geraken. wij dus de 'lewis pass' gedaan, de derde en laatste pas over de 'southern alps'. schoon wel, omdat het de afgelopen dagen weer wat kouder was geworden en vanaf een 900-tal meter hoogte zaten we dus in de sneeuw. op de pas zelf een wandelingske gemaakt en genoten van het winterlandschap en de bergskes. erna ging onze rit verder naar 'hamner springs', het is een dorp/stadje, geliefd bij inwoners van christchurch, omwille van zijn alpiene ligging en de thermen die er liggen. we slagen er altijd in om bezienswaardigheden die populair zijn bij de lokale bevolking te bezoeken in het weekend: ook deze keer dus veel koppelkes gezien en ook gezinnekes die vroeger enkel koppelke waren maar nu nog nen hond en wat kinderen erbij hebben lopen. we hebben een kleine bergtop beklommen naar een schoon uitzichtspunt over hamner springs en omgeving. heel schoon uitzicht, omdat ge zicht had op de niet-besneeuwde vallei-vlakte, met daarrond bergen die van top tot teen (of bij een berg eerder 'van top totvoet') besneeuwd waren. de dag erna was uitgeroepen tot kuisdag, omdat we onze campervan moesten inleveren bij het huurbedrijf. wij schoon alles gewassen, rollen weer mooi verdeeld, ikke buitenkant, siem binnenkant. tging vlotter als de vorige keer in australie, de campervan was minder vuil (minder vuile voeten, minder woestijnzand (eigenlijk geen) en minder lang vuil kunnen maken). speciaal bericht aan moeders, grootmoeders en anderen die dit belangrijk achten: het madammeke van het campervanhuurbedrijf was enorm content dat we alles zo schoon hadden gekuist! wederom feest! We kregen een taxi betaald om naar de luchthaven te gaan, waar we een lange wachttijd tegemoet gingen aangezien de vlucht pas 14 uur later vertrok. Ons toch goed bezig kunnen houden met lezen, wat rondlopen, serieke kijken op de Zen, enz... Om 22 u een poging gedaan om wat te slapen maar dat was gene vette. Rond twaalf uur kwamen er nog vluchten uit Sydney aan, waardoor er veel lawaai was. Wanneer ik vanuit mijn slaapzakske op de grond naar boven piepte zag ik inderdaad veel volk rondlopen. Rond vier uur opstaan,vlucht om 7 u, en dan na 3.5 uur vliegen aankomen in Sydney, waar het weer twee uur vroeger was. dan nog 6 uur wachten en vervolgens 12 u en 40 minuten vliegen over de Stille Oceaan... wat een dag! En dan was het nog niet gedaan, want in San Fracisco was het nog maar 11 u 's ochtends, vroeger dus dan wanneer we in Sydney waren vertrokken. Pas om 22u lokale tijd doodmoe gaan slapen, na een dag van 55.5 uur. In San Francisco was alles redelijk hard zoals verwacht. Het typische beeld dat we van Amerika hadden klopte. Lokale bus genomen waar we zo goed als de enigste blanken waren, de anderen waren vooral latino, chinees, of afro-american. Het was ook meteen duidelijk dat er veel rare kwibussen in de VS rondlopen. In het centrum van San Francisco moest onze bus stoppen omdat er ne zotte voetganger kwaad was geworden om onbekende reden en hevig op de ruit van de bus had geslaan zodat die volledig gebarsten was. Tevoet verder dan maar, en meteen kennis gemaakt met de pittige heuvelkes van San Francisco die we op moesten stappen naar ons hostel. Geluk gehad en kamer gevonden ondanks het erg drukke hoogseizoen hier. Het hostel is echt wel dik in orde: gratis internet, gratis ontbijt, om de twee dagen gratis dinner, enz... Die eerste dag nog naar Fisherman's Wharf gegaan, de (vissers)haven, maar erg authentiek was dat niet meer, eigenlijk vooral toeristische waterfronts gezien (de gebruikelijke tourist shops, cafes, enz...). Dag 2 dan eerst op zoek naar info over car rentals, omdat we echt wel eigen vervoer willen om een weekske van SF naar Los Angeles te reizen via Yosemite NP, Death Valley, Las Vegas en de Grand Canyon (eigen vervoer wordt overal aangeraden). Er zijn hier tientallen autoverhuurbedrijven met elk tientallen afdelingen ( sommigen hebben zelfs meer dan 100 kantoren in San Francisco alleen). Big Business dus...Een paar bedrijven afgelopen op zoek naar de beste prijs. De prijzen zijn op zich nog redelijk, ware het niet dat deze arme drommels geen VS verzekering hebben (dus extra liability fee) en onder 25 jaar dus extra under 25 fee. En vooral met die laatste kunnen wij helemaal niet lachen. Hoe belachelijk is dat eigenlijk?! Iemand van 25 die juist zijn rijbewijs heeft behaald moet minder betalen en wordt minder risicovol geacht dan wij, die al duizenden kilometers hebben gereden (waaronder meer dan 10900 kilometers links) in meer dan 10 landen... Tja niks aan te doen. Zullen dus gewone auto huren en in combinatie daarmee kamperen, waarvoor we nog gerief moeten kopen. Ok na dit praktisch gedeelte nog wat het stad verkend, langs wat oudere gebouwen (degene die nog niet door aardbevingen verwoest werden), nieuwere en drukkere winkelstraten, enz... Vrij gewoon allemaal, waarschijnlijk omdat we nu al zoveel steden hebben gezien die stilaan wel sterk op mekaar beginnen te gelijken (had nooit gedacht dat deze stadsmus (simon) dit nog zou zeggen...). Andere reden is misschien dat we nog steeds moe zijn van onze enorme verplaatsing twee dagen geleden en de daaruit voortvloeiende jetlag...
Het is enorm lang geleden dat we de blog nog eens hebben bijgevuld, maar we hebben het erg druk gehad, en bovendien last gehad om in de VS een gewoon internet cafe te vinden (overal van die automaten waar ge niets van usb toestel in kunt steken enz...)
Bijgevolg is het weer eens tijd om deze blog nog wat verder vol te zeveren. zoals reeds eerder gezegd, hebben we na onze tweede aankomst in thuishaven christchurch het noorden van het zuidereiland bezocht. eerste stop op onze weg is 'kaikoura' aan de noordoostelijke kust van zuid-nieuw-zeeland. dit stadje is bekend om zijn bruisend leven in de zee: der zwemmen honderden dolfijnen rond, vrolijk samen met wat walvissen en heel veel zeehondjes. natuurlijk zwemmen die beesten allemaal voor het grootste deel van hun leven in de zee, en hebt ge een boot nodig om ze te zien. en natuurlijk zijn zo'n boottochtjes extreem duur, en ge weet ni eens of ge met zekerheid een glimp gaat opvangen van die beesten. reden genoeg om het niet te doen en op zoek te gaan naar de zeehondenkolonie. 'kolonie' is een groot woord, aangezien we slechts een zeehond hebben gezien, waarvan we niet weten of hij halfdood was of gewoon extreem tam: het was eigenlijk gewoon een hoopje vlees met wat pels rond dat we zagen liggen... wij derna verder noordwaarts gereden, en op die weg passeerden we wel een extreem vreemd verkeersbord dat ons erop wijst dat we moeten opletten voor zeehonden op de weg (na de 'opgelet koala, kangoeroe of wombat'-borden dachten we dat we alles wel gehad hadden)! en effectief, wanneer we richting kust keken, zagen we honderden, al dan niet duizenden van die beesten liggen op de kliffen, op slechts een paar meter van de weg. onze tocht verliep verder noordwaarts langs 'blenheim', bekend om zijn wijnen en verder door naar 'picton' in het noorden van het zuidereiland. vanuit het havenstadje picton vertrekken de boten naar het noordereiland en picton staat bekend om het zonnigste weer van het zuidereiland. hebben wij niet veel van gemerkt anders, want het was echt *****weer! en in elk land moeten we wel een dagje ongeluk hebben, en deze dag was de uitverkoren dag daarvoor: wij hadden immers onze campervan netjes geparkeerd om een grootwarenhuis leeg te plunderen, en wanneer we terugkomen en weg willen rijden wou de campervan ni wegrijden. reden: ons trouw huis op wielen was keidiep in de modder ingezakt en dat werd steeds dieper en dieper naarmate we probeerden eruit te rijden. het heeft nogal wat voeten in de aarde (zeg maar gerust 'modder') gehad eer we hem eruit kregen. dankzij wat hulp van een lokale indier zijn we er toch uitgeraakt door de campervan omhoog te krikken, balken onder de wielen te steken en vervolgens weg te rijden. feest, twas gelukt! wij met enige vertraging dus langsheen een extreem bochtige weg richting 'nelson', de grootste stad in het noorden van het eiland. in nelson hebben we onze reisgidsen tweedehands kunnen verkopen, en dat was wel nodig, want we konden bijna een eigen bibliotheek gaan openen: niet echt praktisch om met 300 kiloboeken de wereld rond te trekken. erna doorgereden tot in 'owen river', waar we ne koffie gedronken hebben, batterijen hebben opgeladen (letterlijk en figuurlijk) en gepit hebben. door al dat rijden langsheen dorpjes waren we weer aan de westkust van nieuw-zeeland beland, en dienden we dus een bergpas te doen om weer aan de oostkust te geraken om in christchurch te geraken om aan de luchthaven te geraken. wij dus de 'lewis pass' gedaan, de derde en laatste pas over de 'southern alps'. schoon wel, omdat het de afgelopen dagen weer wat kouder was geworden en vanaf een 900-tal meter hoogte zaten we dus in de sneeuw. op de pas zelf een wandelingske gemaakt en genoten van het winterlandschap en de bergskes. erna ging onze rit verder naar 'hamner springs', het is een dorp/stadje, geliefd bij inwoners van christchurch, omwille van zijn alpiene ligging en de thermen die er liggen. we slagen er altijd in om bezienswaardigheden die populair zijn bij de lokale bevolking te bezoeken in het weekend: ook deze keer dus veel koppelkes gezien en ook gezinnekes die vroeger enkel koppelke waren maar nu nog nen hond en wat kinderen erbij hebben lopen. we hebben een kleine bergtop beklommen naar een schoon uitzichtspunt over hamner springs en omgeving. heel schoon uitzicht, omdat ge zicht had op de niet-besneeuwde vallei-vlakte, met daarrond bergen die van top tot teen (of bij een berg eerder 'van top totvoet') besneeuwd waren. de dag erna was uitgeroepen tot kuisdag, omdat we onze campervan moesten inleveren bij het huurbedrijf. wij schoon alles gewassen, rollen weer mooi verdeeld, ikke buitenkant, siem binnenkant. tging vlotter als de vorige keer in australie, de campervan was minder vuil (minder vuile voeten, minder woestijnzand (eigenlijk geen) en minder lang vuil kunnen maken). speciaal bericht aan moeders, grootmoeders en anderen die dit belangrijk achten: het madammeke van het campervanhuurbedrijf was enorm content dat we alles zo schoon hadden gekuist! wederom feest! We kregen een taxi betaald om naar de luchthaven te gaan, waar we een lange wachttijd tegemoet gingen aangezien de vlucht pas 14 uur later vertrok. Ons toch goed bezig kunnen houden met lezen, wat rondlopen, serieke kijken op de Zen, enz... Om 22 u een poging gedaan om wat te slapen maar dat was gene vette. Rond twaalf uur kwamen er nog vluchten uit Sydney aan, waardoor er veel lawaai was. Wanneer ik vanuit mijn slaapzakske op de grond naar boven piepte zag ik inderdaad veel volk rondlopen. Rond vier uur opstaan,vlucht om 7 u, en dan na 3.5 uur vliegen aankomen in Sydney, waar het weer twee uur vroeger was. dan nog 6 uur wachten en vervolgens 12 u en 40 minuten vliegen over de Stille Oceaan... wat een dag! En dan was het nog niet gedaan, want in San Fracisco was het nog maar 11 u 's ochtends, vroeger dus dan wanneer we in Sydney waren vertrokken. Pas om 22u lokale tijd doodmoe gaan slapen, na een dag van 55.5 uur. In San Francisco was alles redelijk hard zoals verwacht. Het typische beeld dat we van Amerika hadden klopte. Lokale bus genomen waar we zo goed als de enigste blanken waren, de anderen waren vooral latino, chinees, of afro-american. Het was ook meteen duidelijk dat er veel rare kwibussen in de VS rondlopen. In het centrum van San Francisco moest onze bus stoppen omdat er ne zotte voetganger kwaad was geworden om onbekende reden en hevig op de ruit van de bus had geslaan zodat die volledig gebarsten was. Tevoet verder dan maar, en meteen kennis gemaakt met de pittige heuvelkes van San Francisco die we op moesten stappen naar ons hostel. Geluk gehad en kamer gevonden ondanks het erg drukke hoogseizoen hier. Het hostel is echt wel dik in orde: gratis internet, gratis ontbijt, om de twee dagen gratis dinner, enz... Die eerste dag nog naar Fisherman's Wharf gegaan, de (vissers)haven, maar erg authentiek was dat niet meer, eigenlijk vooral toeristische waterfronts gezien (de gebruikelijke tourist shops, cafes, enz...). Dag 2 dan eerst op zoek naar info over car rentals, omdat we echt wel eigen vervoer willen om een weekske van SF naar Los Angeles te reizen via Yosemite NP, Death Valley, Las Vegas en de Grand Canyon (eigen vervoer wordt overal aangeraden). Er zijn hier tientallen autoverhuurbedrijven met elk tientallen afdelingen ( sommigen hebben zelfs meer dan 100 kantoren in San Francisco alleen). Big Business dus...Een paar bedrijven afgelopen op zoek naar de beste prijs. De prijzen zijn op zich nog redelijk, ware het niet dat deze arme drommels geen VS verzekering hebben (dus extra liability fee) en onder 25 jaar dus extra under 25 fee. En vooral met die laatste kunnen wij helemaal niet lachen. Hoe belachelijk is dat eigenlijk?! Iemand van 25 die juist zijn rijbewijs heeft behaald moet minder betalen en wordt minder risicovol geacht dan wij, die al duizenden kilometers hebben gereden (waaronder meer dan 10900 kilometers links) in meer dan 10 landen... Tja niks aan te doen. Zullen dus gewone auto huren en in combinatie daarmee kamperen, waarvoor we nog gerief moeten kopen. Ok na dit praktisch gedeelte nog wat het stad verkend, langs wat oudere gebouwen (degene die nog niet door aardbevingen verwoest werden), nieuwere en drukkere winkelstraten, enz... Vrij gewoon allemaal, waarschijnlijk omdat we nu al zoveel steden hebben gezien die stilaan wel sterk op mekaar beginnen te gelijken (had nooit gedacht dat deze stadsmus (simon) dit nog zou zeggen...). Andere reden is misschien dat we nog steeds moe zijn van onze enorme verplaatsing twee dagen geleden en de daaruit voortvloeiende jetlag...
1 opmerking:
hier alles goed! superhard bedankt voor het kaartje!
Een reactie posten