Beograd - Sofıa - Bansko - Plovdıv - Black Sea - Istanbul

Bansko - Bulgarıa

Sofıa - Bulgarıa

Sofıa - Bulgarıa

Sofıa - Bulgarıa

Sofıa - Bulgarıa

Batak - Bulgarıa

Mount Pırın - Bulgarıa

Mount Pırın - Bulgarıa

Bansko - Bulgarıa

Bansko - Bulgarıa

Banya - Bulgarıa

Plovdıv - Bulgarıa

Plovdıv - Bulgarıa

Plovdıv - Bulgarıa

Batak - Bulgarıa

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

Istanbul - Turkey

My Toyota is fantastıc !?
ons afscheid van belgrado was niet gepland zoals aanvankelijk gedacht. bij vertrek vanuit de stad gingen we langs bij een toyota-garage omdat we onder het dashboard een lek hadden, het bleek de koelvloeistof te zijn. geen groot probleem, omdat we gewoon de chauffage konden afkoppelen, in afrika immers niet echt noodzakelijk. tijdens de rit richting garage hadden we een ander, beetje ernstiger probleem: de injectiepomp werkte niet meer naar behoren. gevolg was dat de auto nog een nachtje in de garage mocht blijven, en wij nog een nachtje in ons gezellig hostel, waar we in goede handen waren (Thanks Dusko). belgrado hebben we dan nog wat beter verkend, met gezellige straatjes en restaurantjes en van die dingen. in de loop van de volgende dag kregen we het verlossende nieuws dat alles in orde gebracht was. feesje dus!
tijd om belgrado definitief te verlaten richting ‘nis’, in het zuidoosten van servie. gezellig pensionneke gevonden, alwaar we savonds nog thuis (is boven het hostel) uitgenodigd werden door een paar jonge serviers met een hoop servisch bier en zelf gebrouwen rakija, soort (lekkere) pruimenlikeur. lachen wel.

Bulgaristan
erna servie vaarwel gezegd en een bochtige, bergachtige weg genomen richting sofia, hoofdstad der bulgaren. dit alles uiteraard niet vooraleer we een bezoek dienden te brengen aan de plaatselijke toyota-garage, ditmaal wegens niet functionerende batterij (niet de startbatterijen, wel die voor frigo, licht, waterpomp, 220 volt,…). ook deze keer mocht bertha overnachten in de garage, omdat het een tijdje zou duren om het probleem te ontdekken. gelukkige hadden wij een nieuwe stad om te ontdekken. sofia was minder chaotisch dan belgrado, en het geheel was best wel de moeite, met mooie kerken, monumenten, straten en vrouwelijk schoon. bulgaren zijn wel een beetje een raar volkje, op zich wel vriendelijk en behulpzaam, maar ik denk dat er een nationale taks is op het gebruik van woorden, want praatziek zijn ze niet. Een groot contrast met de Serviërs die bij deze al een nominatie op zak hebben in de categorie ‘Vriendelijkste Volk’. dag erna auto hersteld (oa scheidingsrelais bleek kapot te zijn), tijd om komaf te maken met onze traditie toyota-garages te bezoeken! wij richting bulgaarse bergen. In het populaire skioord Bansko genoten we van het lokale pittoreske gehalte, de wat meer Bourgondische Bulgaarse keuken en de berggezichten. Op de hellingen maakten we ook kennis met ons Bertha haar hittegevoeligheid, bergop zachtjes aan dus. Daarna brachten we een bezoek aan het prachtige Plovdiv al kookten we die dag bijna uit ons vel van de hitte. Zelfs in de vooravond haalde de thermometer nog makkelijk 36°. Verder oostwaarts rijdend, vonden de twee maal een slaapplek door het dichtstbijzijnde meer op te zoeken op het moment dat we het autorijden een beetje beu waren. De ene keer leverde dat ons een heerlijk wildkampeerplekje op aan het Batakmeer, de andere keer troffen we ver buiten de bewoonde wereld absoluut onverwacht een Bulgaars bungalowparkje aan. Na enig discussieerwerk mochten we er voor een spotprijs onze tenten in de boomgaard opslaan. Het geheel straalde wat vergane glorie uit, maar dat lieten we met een welgekomen verkoelende duik in het zwembad niet aan ons hartje komen. Al rijdend door dit fraai maar arm land moesten we vooral navigeren over de bij wijlen onbeschrijfelijk slechte wegen (hopelijk zijn ze in Afrika wat beter), slalommen tussen de Roma-zigeuners en uitkijken voor de alomtegenwoordige corrupte politie. De laatste etappe in Bulgarije bevond zich aan de Zwarte Zee in het uiterste zuidoosten van het land. Simon vond er een wildkampeerplek terug dat hij zich herinnerde van een vorige reis, gelegen aan de kliffen van een woelige zee.

Hos Geldin in Turkiye
Een ongebruikt lijkende en ellenlange weg bracht ons naar Turkije. Hier werden de wegen met de klap beduidend beter. Die dag was het net de nationale feestdag ‘Victory Day’, waarvoor we alle dorpen aantroffen, uitbundig versierd met Turkse vlaggen. Een ideaal moment dus voor Shoekes om goedkoop een vlag op de kop te tikken voor zijn vlaggencollectie van alle landen die we zullen aandoen. In de late avond vonden we na lang zoeken een te dure geïmproviseerde Turkse camping aan de Marmara Zee en maakten we voor het eerst kennis met de lokale keuken (verrassing: vooral kebab en durüm!). De volgende dag lasten we een opknapwerkjesmoment aan ons Bertha in, vooraleer ‘Mission Get Safely Into Istanbul’ te starten. Na enkele files, een debacle aan de péage waar we aan het verkeerde loket stonden, slechts één keer de weg vragen, slaagden we er relatief vlot in onze weg te vinden in het kluwen van het Istanbuls verkeersnet, de binnenstad te bereiken en een hostel met parking te vinden. Mission accomplished! Ons hostel bevindt zich op een steenworp (letterlijk!) van de Aya Sofia en de Blauwe Moskee aan de ene zijde en de Bosporus aan de andere. Dat het uitzicht vanaf het dakterras op de 4de etage best te pruimen valt, hoeft waarschijnlijk geen betoog. Een avondwandeling in deze bruisende buurt Sultanahmed met onder andere de vele prachtige moskeeën en het bezoek van vandaag aan het nieuwere deel Galatasaray bezorgden ons een eerste indruk van deze miljoenenstad: eclectisch, cosmopolitisch, energetisch… Het is hier tevens ook ramadan, wat inhoudt dat de hele stad feest lijkt te vieren na zonsondergang. Er vinden dan ook ontelbare culturele, religieuze en entertainende activiteiten plaats rondom de feeëriek verlichte moskeeën. Best grappig wel om te zien hoe gezinnen verzamelen in de parken of op restaurant en wachten op het teken van de loeiende moskee om te beginnen met drinken en eten.
Op het programma voor de volgende dagen staan nog minstens een dagje Istanbul, waarna we via Ankara doorreizen naar het binnenland: Capadocië. Binnen ongeveer 10 dagen denken we in Syrië te zijn. Tot dan!