Veltem - Frankfurt - Windheim - Aichach - Utik - Ljubljana - Nova Gradiska - Beograd

ondertussen zijn we een week weg, dus waarom geen allereerste verslag. zondagvoormiddag vertrokken we ten huize gheysen, na gezellig nog een laatste koffie gedronken te hebben met mama’s, papa’s en andere dierbare familie. de weg leidde ons aan een gezapig tempo op de autostrade doorheen oostelijk belgie, het tsjoepke nederland en duitsland, alwaar we de beruchte ‘autobahn’ verlieten om wat mooie secundaire wegen te nemen tot we in frankfurt belandden. heel de dag regen en nog regen, dus het geplande kort bezoekje aan frankfurt beperkte zich tot sightseeing vanuit de auto en even uitstappen aan de ‘main’ met bijhorend zicht op de skyline. erna reden we opgewekt door op zoek naar een goedkoop hostel. we hadden de naam van een hostel meegekregen uit een duits toeristenboekje, helaas zonder adres. wat rondgereden in het dorp waar het zou moeten zijn, maar negatief. gelukkig kregen we in dat boekje ook de gps-coordinaten mee, met als gevolg dat de gps ons leidde langs een kilometerslang veldwegske doorheen het pikkedonker bos, want het was al nacht. geen hostel te bespeuren, enkel bomen. open plekje gezocht, gevonden, tent neergepoot en een enorm rustige nacht tegemoetgekomen (op enkele geweerschoten van jagers na).
dag erna vooral gereden door de aanhoudende regen richting het pittoreske beierse dorp ‘aichach’, alwaar we onze tent mochten opzetten in de tuin van nonkel cis van simon (nonkel cis was op reis, vandaar de tuin). pint gaan drinken en bed in.
opgestaan en wederom door de regen autostrade genomen doorheen zuid-duitsland, oostenrijk om tenslotte in het eindelijk zonnige slovenie te komen alwaar we hartelijk ontvangen werden door mijn (=shoekes) zus plus schoonbroer. de barbecue stond al klaar, goed gegeten, goed gedronken, goed gekeuveld en goed geslapen. feest!
De dag erop stonden de alom bejubelde Plitvice Meren in Centraal-Kroatië op het programma. Maar net de Sloveense snelweg opgereden, begon de auto hevig te schudden, een ontmoeting met de pechstrook het gevolg. Een lekke band was ons eerste gedacht, de realiteit toonde echter minder aangenaam: alle bouten op één na van het rechterachterwiel bleken afgebroken. Een geluk dus dat die ene nog intact was, kan eufemistisch gesteld worden. De verzekering gebruikt waarvoor ze dient en ons laten takelen naar de plaatselijke Toyota-garage. De bewuste bouten waren er niet in stock, wegens de zeldzaamheid van onze auto (thans officieel ‘ons Bertha’ gedoopt) in Europa en we dienden 2 dagen te wachten. Volgens de vriendelijke manager van de garage hadden we in Afrika trouwens meer kans om zulke bouten snel te vinden. Gelijkaardige bouten werden voorlopig in de wielen gedraaid, zodanig dat we in de tussentijd mobiel waren. Zodoende brachten we de twee dagen door met een bezoekje aan het gezellige Ljubljana, gelogeerd in het lege huis van Shoekes’ zus die ondertussen naar België vertrokken was (nogmaals van harte bedankt!). De bouten werden op tijd geleverd en na een grondige informatiemissie naar de reden van het euvel opdat het nooit meer voorvallen zou (check!) en een prima service van Toyota konden we terug de baan op. De rest van die dag de Kroatische snelwegen afgedokkerd diegene we laat verlieten op zoek naar een slaapplek. De vermeende dorpen langs de snelweg, vlakbij de Bosnische grens bleken echter halve spookdorpen: verlaten, vernielde of met kogelgaten ontsierde huizen creëerden een desolate sfeer. Een kleine stad verderop, Nova Gradiska, bracht gelukkig soelaas: we vonden er een gezellig pensionnetje waar Simon voor zijn reeds zoveelste welgeslaagde avondmaal zorgde.
Onze volgende bestemming en huidige locatie: Belgrado, de fiere hoofdstad van eens Joegoslavië, nu Servië. Architecturaal niet direct een hoogvlieger, maar absoluut een bruisende stad. Alhoewel vooral het vrouwelijk schoon ons hier het meest zal bijblijven. Gisteren trouwens nog het gratis Belgrade Beer Fest meegepikt, naar eigen zeggen één van de grootste festivals van Europa: de Servische muziek smaakte er ons iets minder dan het bier.
Voor de komende dagen staat op het programma: rustig verderbollen richting Bulgarije alwaar we enkele dagen gaan genieten van de Zwarte Zee en het heerlijke weer!