Salta - Asuncion (Paraguay) - Ciudad Del Este - Itaipu - Puerto Iguazu (Argentinië) - Foz Do Iguazu (Brazilië) - Curitiba

hello! de tijd tikt verder, tijd voor een update. vanuit salta (waar simon savonds nog in een cafeke op wonderbaarlijke/lompe (schrappen wat niet past) wijze een wc heeft omgetoverd in een fontein met water tot aan het plafond, tot grote vreugde van de (natte) eigenaar, inclusief (ook nat) zoontje) in argentinie hebben we ne nachtbus gepakt richting 'asuncion', hoofdstad van paraguay. samen met het opkomen van de zon gingen we (vlot) de grens over en reden we asuncion binnen. paraguay is een beetje een vreemde eend in de zuid-amerikaanse bijt. de rondrijdende mercedessen en bmw's zijn er niet te tellen, en regelmatig zijn het modellen waarvoor ge zelfs in belgie nekeer zou omkijken. nochtans staat paraguay, na bolivia en ecuador, op een ongelukkige derde plaats op de zuid-amerikaanse ranglijst van armste landen. oekanda? paraguay is zo corrupt als maar kan, en onze reisgids leert ons dat onder andere politici in gestolen (!) duitse klassebakken rondsjezen. tot twintig jaar geleden 'verdwenen' er mensen, vooral mensen die een lichtelijk andere mening hadden dan het heersende schrikbewind. der verblijven behoorlijk wat duitsers in het land, nazi's die na de tweede wereldoorlog een veilig toevluchtsoord vonden in paraguay. tis echt een vreemd land: locals zitten stuk voor stuk met ne thermos in hun onmiddellijke omgeving: die mannen zuipen een speciale thee alsof hun leven ervan afhangt (uit een met kruiden volgepropt bekerke met metalen rietje derin). de thermosindustrie moet hier ongelooflijk hard bloeien als ge het mij vraagt. hun vlag is de enige vlag ter wereld waarvan de twee kanten verschillend zijn (toegegeven, heerlijk origineel). en spaans is niet de eerste gesproken taal, maar 'guarani', een indogene taal. toeristen moeten er echt nog uitgevonden worden, we hebben gedurende ons verblijf in dit vreemde landje niet één, werkelijk niet één andere westerse toerist gezien. logisch dan ook dat we nogal in het oog sprongen bij de locals. bij onze zoektocht naar een hotelleke in asuncion werden we regelmatig aangesproken door (buitengewoon vriendelijke) mensen op straat die ons de weg wouden wijzen (zelfs meeliepen) en ons onderweg bekogelden met nieuwsgierige vragen à la 'van waar zijn jullie, waar gaan jullie naartoe, hoelang blijven jullie hier' enzovoort. soit, asuncion zelf. het is een nogal groezelige, grijze stad met veel belabberde woon-flatgebouwen. het centraal plein heeft wel een paar schone, koloniale gebouwen en in het centrum zijn nog wel wa schoon kerkskes en paleiskes enzo. al die gebouwen mogen wel opnieuw een likske verf krijgen, en als ze dan toch bezig zijn, mogen der ook wa barsten gedicht worden. we kwamen eigenlijk vooral naar hier uit nieuwsgierigheid, want paraguay is ni echt een land dat dagelijks in het nieuws komt en ge weet met moeite waar het ligt. sfeer opsnuiven was onze hoofdactiviteit. het centrum is dan ook een enorm volks allegaartje van paraguaanse vlaggen (ze zijn hier nogal trots op hun nationale voetbalploeg, waar moet ge anders trots op zijn in een corrupt land?) en wa kraampjes waar vooral thermossen verkocht worden. der was ook just een manifestatie bezig van boeren die ni echt blij waren blijkbaar: ze keken nogal boos en waren met veel. de flikken waren wel met meer: in totaal honderden flikken, verspreid over elke hoek van de straat. en ondanks de duitse klassebakken, waren de schrijnend marginale sloppenwijken op nog geen 20 meter van de 'prestigieuse', centrale pleinen gelegen. vanuit asuncion namen we een bus naar 'ciudad del este' in het oosten van paraguay. ciudad del este ligt plak naast het drielandenpunt brazilie-argentinie-paraguay en de stad is groot geworden dankzij rijkere argentijnen en brazilianen die de grens overgaan om aan een laag paraguyaans prijske allerlei dingen (van pringles-chips tot electronica) te kopen. ma de brazilianen en argentijnen hebben ook al wa fameuse economische tikken moeten incasseren, waardoor ciudad del este der nogal vervallen uitziet. eerlijk gezegd: het is een afschuwelijk lelijke stad. vervallen, grijze blokken, chaotisch, vuil, enzovoort. waarom zijn wij dan zo loemp om daar naartoe te gaan? omdat het vlakbij de watervallen van iguazu gelegen is, een must-see in zuid-amerika! ma manneke, wa een gedoe om daar te geraken! effe zo simpel mogelijk proberen (met nadruk hierop) uit te leggen. de watervallen liggen op de grens van argentinie en brazilie. ge kunt de watervallen bezoeken langs de argentijnse kant en langs de braziliaanse. wij wouden naar de argentijnse kant. aangezien er geen brug is over de rivier tussen paraguay en argentinie, moet ge sowieso via brazilie naar argentinie (want er is wel een brug tussen paraguay en brazilie en ook tussen brazilie en argentinie). op de grenzen zijn drie steden: 'ciudad del este' in paraguay, 'foz do iguazu' in brazilie en 'puerto iguazu' in argentinie. eerste stap: grens paraguay-brazilie. man man, wat een grensovergang! het verkeer richting brazilie zit elke dag gewoonweg muurvast, vol met bussen, taxi's, motortaxi's, auto's (van shoppende brazilianen en argentijnen), vrachtwagens en voetgangers. daartussen lopen straatverkopers met allerlei prullen rond. en daartussen moeten wij nen bus zien te hebben, moeten we stoppen aan de migratieposten (de bussen zelf rijden gewoon door, waardoor ge moet afstappen en (lang, want alles is opgestopt) wachten op een volgende bus). ale, ge moet stoppen aan sommige migratieposten, want voor paraguay is een stempel verplicht, voor brazilie niet (als ge gewoon doorrijdt naar argentinie toch ni). en dan moet ge nóg een grens over, die tussen brazilie en argentinie, met opnieuw migratieposten! op den duur snapten de douaniers het zélf niet meer... dat in combinatie met overstappen van bus naar bus (en van terminal naar terminal, want elke stad moet er perse verschillende hebben...) maakte dat het allemaal ni extreem snel verliep. uiteindelijk in de namiddag toch bij de watervallen geraakt. wat een feest! en zeg niet zomaar 'waterval' tegen iguazu! in vergelijking hiermee is niagara een druppend kraantje! 275 watervallen, vier keer breder dan niagara en 80 meter hoog. het uitzicht was spectaculair, niet enkel door de watervallen zelf, maar ook door het subtropisch gebladerte, inclusief vogelkes en een vreemd zoogdier dat ik gezien heb en de siem lekker ni. een nadeel: het regende bakken uit de lucht (een watertekort hebben ze hier ni echt) waardoor we niet alleen tot op ons vel nat waren, maar het bedierf ook het uitzicht. en erna, hip hoi, weer al die grenzen over. vanuit brazilie toch nen taxi gedeeld met twee vriendelijke locals, die ook totaal niet meer snapten welke stempels wij nu nodig hadden en welke niet. volgende dag nog meer waterpret bij het bezoek aan de 'itaipu'-dam, op de grens tussen paraguay en brazilie (gelukkig bezochten we het vanuit paraguay, waar we sliepen, dus geen irritante grenzen). itaipu is het grootste hydro-electrisch project ter wereld. de dam levert 80% van den elektriek in paraguay en 25% van den elektriek in brazilie. laat de lampjes maar branden! de paraguaanse overheid is precies heel trots op hun dam, want de rondleiding met de bus (vol met lokale schoolkindjes op uitstap) op en langs en in de dam was volledig gratis! dam was indrukwekkend, dam was groot en dam hield veel water tegen. veel meer kunt ge daar eigenlijk niet over vertellen. wij savonds (na, driewerf hoera, weer de grens over te moeten) vanuit brazilie een (ijskoude, buiten was het immers ook ijskoud en de ongetwijfeld enorm intelligente buschauffeur kwam pas om half vier snachts op het wonderbaarlijke idee de koude-lucht-blazers af te zetten en de chauffage op te zetten) nachtbus gepakt richting het braziliaanse 'curitiba', dicht bij de atlantische oceaan. curitiba is een heel moderne, relatief grote stad. her en der vrij hoge flatgebouwen, gegoede mensen, enzovoort. vandaag wat rondgelopen in het historisch centrum (klein), van het zonneke genoten en wa sfeer opgesnoven (dat er sinds vandaag gelukkig weer is!). en sfeer kunnen de brazilianen, zoals bekend, wel maken. ook nog in een groot stadspark rondgelopen dat een halve dierentuin was (kooien vol met apen, pauwen, parkieten, papegaaien, toekans en nog wa van da pluimvee). morgen vertrekken we richting 'ilha do mel', een eilandje en dan gaan we op (lange) weg naar uruguay! veel plezier ginder! iep!