hello! tijd voor een verslag! zoals gezegd, zijn we een kleine week geleden in guatemala aangekomen. op de grens geen problemen gehad, gewoon stempelke afgehaald en doorgereden richting 'panajachel', gelegen aan het 'lago de atitlan'. om het wat concreter te zeggen: het meer van atitlan is een meer op meer (haha) dan 1500 meter hoogte gelegen en omgeven door drie indrukwekkende vulkanen. panajachel is het meest toeristische dorpje aan dat meer: reeds tientallen jaren geleden zijn zich hier hippie-achtige blanken komen vestigen en nu is het het mekka voor toeristen met een veelal europese en amerikaanse keuken. we vonden er meteen een heel goedkoop hotelleke en hebben genoten van nog ns wat europees eten, want na mexico was dat toch al even geleden. de eerste dag aan het meer hebben we rustig aangepakt, mocht ook wel na de vermoeiende busreis! wat aan het meer gezeten, dat effectief wel heel mooi is, dankzij de omliggende bergen en vooral vulkanen. de dag erna was het zondag en zondag betekent marktdag. plek bij uitstek in guatemala is daarvoor 'chichicastenango', en daar hebben we dan ook een dagtrip naartoe gemaakt. om daar te geraken hebben we de 'chickenbus' genomen, en dat alleen al is wel een ervaring eigenlijk: het zijn afgedankte schoolbussen van de verenigde staten (die typische gele bussen die ge in ongeveer elke amerikaanse familiefilm ziet) die niet alleen enorm oud zijn (leve den doemp en kyoto!), maar extreem goedkoop en vooral enorm schoon versierd en beschilderd zijn en het enige wat in elke bus zeker wel werkt zijn de boxen waar latijns-amerikaanse muziek uit weergalmd. vroeger zaten der pakweg een twintigtal brave amerikaanse kindjes in, nu als em echt boemvol zit een kleine 70 guatemalteken (of guatemalanen of whatever, ik heb het aantal passagiers alleszins ns proberen tellen). chichicastenango is een vreemde mix van toeristen en indogene guatemalteken (maya's): der lopen enorm veel toeristen rond met nen kodak, druk bezig de bevolking in zeer schone klederdracht te fotograferen of allerlei spullekes te kopen op de drukke en chaotische markt die ongeveer elk straatje in de stad bezet. het was zeker de moeite waard om te bezoeken omwille van de sfeer, maar de enigen met dit idee waren we zeker niet. savonds teruggekeerd naar panajachel om de volgende dag fris uit de veren te zijn: we hebben dan immers de boot genomen over het meer richting 'santiago atitlan'. dat hebben we gedaan, samen met een sympathiek duits koppel op middelbare leeftijd. chapeau voor hen trouwens, want op hun leeftijd gaan ze elk jaar voor 8 weken naar een of ander land op onze wereldbol. 'santiago atitlan' ligt zoals de naam al doet vermoeden eveneens aan het meer, maar het is veel dichter bij de vulkanen gelegen, wat (ondanks in de weg zwevende wolken) heel spectaculair was. het is (een beetje) minder toeristisch dan panajachel en naast wat oude kerkjes en pleintjes was vooral het beeld 'maximon' wel lachen. dat is immers een heilig beeld dat vereerd wordt door de bevolking daar en het grappige is dat ze constant een sigaret in het beeld zijn mond steken en af en toe kappen ze der op de koop toe nog wat rum bij. ondertussen zit er een inboorling geknield te bidden bij het beeld. pas deze dag, na drie dagen in guatemala gezeten te hebben, hadden we door dat de tijd hier een uur vroeger is dan in mexico, wij zijn dus apen want we hebben eigenlijk drie dagen aan een stuk veeeel te vroeg opgestaan. maarja, die mannen hier zijn ook een beetje apen want het is helemaal niet logisch dat het uur een uur vroeger is, aangezien we meer en meer naar het oosten gaan. later hebben we met de duitsers nog een wandelingetje gemaakt en hebben we iets gedronken.
tijd om panajachel te verlaten, dachten we, en dat deden we dan ook. op naar 'antigua'. das de vroegere hoofdstad van guatemala, en het is mooi omwille van de vele oude gebouwen en de ligging tussen verschillende vulkanen (der zijn der hier wel genoeg precies). we kozen voor antigua als volgende stop en niet voor de hoofdstad 'guatemala city', 40 km verder, omdat er volgens alles en iedereen niks te zoeken valt in guatemala stad: onveilig, chaotisch en vuil. we hebben ten andere een goedkoop maar vreemd hostelleke gevonden: iedereen heeft een klein apart kamertje waar net een bed en een petieterig klein tafeltje in past en voor de rest bestaat het uit grijze, kale muren: leek net alsof we in den bak beland waren. vanuit antigua hebben een tour gedaan naar de pacaya vulkaan, een uur rijden vanuit antigua. samen met een groep en een gids hebben we de vulkaan beklommen en als beloning voor onze zware inspanning kregen we een hoop stollende lava te zien (die was de dag ervoor van de vulkaankegel naar beneden gedonderd). het was wel spectaculair omdat er soms wat stollende steen af'vloeide' waardoor de gele, half gestolde lava goed zichtbaar was. twas ten andere binnen een tweetal meter van dat goedje beetje extreem warm, precies alsof we weer even in 'death valley' beland waren (wat temperatuur betreft toch). het uitzicht was ook mooi, met de vulkaankegel inclusief rookpluim goed zichtbaar. erna pittig naar beneden gelopen (was enorm leuk omdat het steil was en van dat zwart vulkanisch zand als ondergrond waardoor ge extreem snel den berg kon aflopen) en terug richting antigua. ondertussen hadden we tijdens de tour nen zwitser tegen het lijf gelopen die op de koop toe nog sympathiek was ook (hij is al een zestal maanden op reis en is via equador door columbia noordwaarts tot guatemala gereisd). daarmee hebben we dan verder wat rondgelopen in antigua: hoogtepunten zijn de ligging (dankzij de vulkanen), een boog met torentje op over de straat, de centrale plaza, enzovoort. in de namiddag was het dan tijd om een heuvelke op te gaan met schoon uitzicht op de stad. dat deden we niet alleen, maar met een grote groep toeristen en onder politiebegeleiding: dat laatste voor de veiligheid, maar het bleek al gauw dat dit een overdreven maatregel is. dankzij patrick, onze zwitser, die vlot spaans spreekt en dus met lokalen kan babbelen, weten we dat politiebegeleiding immers helemaal niet nodig blijkt te zijn. het werd donker en wanneer we savonds in ons gevangenis-hotel wat aan het uitrusten waren, spreekt plots de eigenaar ons aan en wijst hij naar omhoog. wij dachten eerst dat we iets mispeuterd hadden, maar bleek dat een vulkaan in de buurt, vulkaan 'fuego', wakkergeworden was. blijkbaar had fuego een ochtendhumeur, want hij spuwde lava tientallen of honderden meters hoog de lucht in, en we zagen de lava zelfs van de bergwand afvloeien. wij naar een centraal plein om alles beter te kunnen zien, en zelfs de lokale bevolking keek gefascineerd: blijkbaar gebeurt zoiets echt niet vaak (een laatste uitbarsting van fuego, wel nog heviger, was 32 jaar geleden) en we waren blij dat we dit mochten meemaken. toen er wolken de sfeer en ons zicht kwamen bederven, zijn we samen met de zwitser iets gaan drinken.
vanuit antigua zijn we de dag nadien via guatemala city naar de hoofdstad van el salvador, 'san salvador' gereden. op de grens tussen guatemala en el salvador werd alle bagage van de busreizigers door de guatemalteekse douane grondig bekeken, maar verder geen problemen gehad. in el salvador zelf valt het op dat het land al armer is dan guatemala. is ook niet onlogisch, want op costa rica na is guatemala het 'rijkste' ('minst arme' is misschien beter gezegd) land van centraal-amerika, onder andere dankzij toerisme. onderweg continu flikken en militairen tegengekomen die het doorgaand verkeer controleren. misschien is dat 'blauw op straat' hier wel gegrond, onder andere omdat er veel wapens in omloop zijn en omdat ook in el salvador 'mara's' zijn, dit zijn el salvadorianen die gevlucht zijn richting VS voor de burgeroorlog, daar de 'gangsterstijl' in de straten opgepikt hebben en die stijl hebben ze na de oorlog geintroduceerd in eigen land. vandaag zijn we met een neef van vrienden van mijn (= shoekes) ouders rondgeleid geweest in el salvador. de man, carlos, is zelf van san salvador, dus hij kent de plekjes die we moeten zien. met hem zijn we met de bus naar de pacifische kust gereden, op een 40-tal km van de hoofdstad. tis een speciale kust, omdat het zand van het strand zwart is (vulkanisch) en omwille van de extreem hoge golven (enkele meters hoog). buiten een paar surfers hebben we nog geen enkele buitenlandse toerist gezien hier. na kokosmelk gedronken te hebben (tis hier weer vochtige en warme lucht, aangezien we niet meer op grote hoogte zitten) hebben we de bus teruggenomen richting san salvador, en wat rondgelopen in het centrum. in het centrum staan een paar mooie gebouwen, waaronder een speciaal versierde kerk (mooie felle kleuren). der is ook een kerk, gebouwd met materiaal van belgische makelij, en zo zijn er naart schijnt wel meerdere gebouwen (meer details weet ik eigenlijk niet). er zijn hier ook een aantal 'art nouveau' gebouwen zo blijkt. dankzij carlos zijn we veel te weten gekomen over het land zelf en andere details die we anders nooit zouden geweten hebben. hij toonde ons ook de krant, waarin een artikel stond over de uitbarsting van fuego: in de onmiddellijke buurt van de vulkaan hebben ze blijkbaar wat mensen moeten evacueren. morgen gaan we el salvador nog wat verder verkennen en later gaan we verder richting de maya-stad 'copan' in honduras.
geniet nog ginder en opnieuw succes gewenst aan tweedezitters! iep!