 |
| Walvis Bay, Namibia |
 |
| Swakopmund, Namibia |
 |
| Guiseb Pass, Namibia |
 |
| Solitaire, Namibia |
 |
| Namib-Naukluft NP, Namibia |
 |
| Namib-Naukluft NP, Namibia |
 |
| Namib-Naukluft NP, Namibia |
 |
| Sossusvlei, Namib-Naukluft NP, Namibia |
 |
| Sossusvlei, Namib-Naukluft NP, Namibia |
 |
| Sossusvlei, Namib-Naukluft NP, Namibia |
 |
| Sossusvlei, Namib-Naukluft NP, Namibia |
 |
| Sossusvlei, Namib-Naukluft NP, Namibia |
 |
| Namib-Naukluft NP, Namibia |
 |
| Luderitz, Namibia |
 |
| Luderitz, Namibia |
 |
| Luderitz, Namibia |
 |
| Luderitz Peninsula, Namibia |
 |
| Luderitz Peninsula, Namibia |
 |
| Luderitz Peninsula, Namibia |
 |
| Luderitz Peninsula, Namibia |
 |
| Kolmanskop, Namibia |
 |
| Kolmanskop, Namibia |
 |
| Kolmanskop, Namibia |
 |
| Quiver Tree Forest, Keetmanshoop, Namibia |
 |
| Quiver Tree Forest, Keetmanshoop, Namibia |
 |
| Giant's Playground, Keetmanshoop, Namibia |
 |
| Fish River Canyon, Namibia |
 |
| Grunau, Namibia |
 |
| Orange River, Upington, South Africa |
 |
| The Big Hole, Kimberley, South Africa |
 |
| The Big Hole, Kimberley, South Africa |
 |
| Malealea, Lesotho |
 |
| Mt Moorosi, Lesotho |
 |
| Mt. Moorosi to Qachas Nek, Lesotho |
 |
| Mt. Moorosi to Qachas Nek, Lesotho |
 |
| Tsitsa Falls, Maclear, South Africa |
 |
| Wild Coast, South Africa |
 |
| Wild Coast, South Africa |
 |
| Bulungula Lodge, Wild Coast, South Africa |
 |
| Bulungula Lodge, Wild Coast, South Africa |
 |
| Bulungula Lodge, Wild Coast, South Africa |
 |
| Bulungula Lodge, Wild Coast, South Africa |
 |
| Bulungula Lodge, Wild Coast, South Africa |
 |
| Bulungula Lodge, Wild Coast, South Africa |
 |
| Bulungula Lodge, Wild Coast, South Africa |
 |
| Bulungula Lodge, Wild Coast, South Africa |
 |
| Great Karoo, South Africa |
 |
| Nature's Valley, South Africa |
 |
| Nature's Valley, South Africa |
 |
| Nature's Valley, South Africa |
 |
| Nature's Valley, South Africa |
 |
| Nature's Valley, South Africa |
 |
| Montagu, Winelands, South Africa |
 |
| Montagu, Winelands, South Africa |
 |
| Cape Town with Table Mountain, South Africa |
 |
| Camps Bay, Cape Peninsula, South Africa |
 |
| Chapmans Peak, Cape Peninsula, South Africa |
 |
| Chapmans Peak, Cape Peninsula, South Africa |
 |
| Chapmans Peak, Cape Peninsula, South Africa |
 |
| Cape of Good Hope, Cape Peninsula, South Africa |
 |
| Cape Point, Cape Peninsula, South Africa |
water en zand
goedgemutst omdat het maandag-werkdag was, zochten en vonden we een garage waar men onze bouten van de wielen kon vervangen. de man kon ons pas later op de dag helpen, dus bezochten we in de tussentijd het ‘snake park’, waar we ‘s lands rondkruipende slangen in alle kleuren en maten, van onschuldig tot levensgevaarlijk konden bewonderen.
de volgende ochtend ondernamen we met splinternieuwe bouten onze tweede poging swakopmund te verlaten met op de achterbank twee lifters: arjan, een jonge nederlander en ‘dujong’, een rondreizende, rustige, koreaanse veertiger, een ietwat atypisch figuur, die met zijn veel te grote fototoestel en steeds met een t-shirt rond zijn hoofd vanuit groenland via europa tot in afrika was beland. met hen passeerden we de steenbokskeerkring en reden door het adembenemende landschap, een letterlijk grasgroene woestijn, bezaaid met kleurrijke bloemen. het is decennia geleden dat het nog zoveel regende in namibië, en dat zullen we geweten hebben: de erg stevige onweersbuien creëerden tijdelijke rivieren die we regelmatig moesten doorsteken en die alles wat ze tegenkwamen wegspoelden, inclusief gravel- en zelfs asfaltwegen!
langzaamaan maakte het groene gras plaats voor oranjerood zand. in ‘sossusvlei national park’ werden we ontvangen in een indrukwekkende natuurlijke inkomhal; een brede vallei, omringd door hoge duinen. hier waren we zeldzame getuigen van een rivier die grote delen van de woestijnduinen van sossusvlei verder stroomafwaarts onder water zette: we mochten van geluk spreken, want in zijn recente geschiedenis gebeurde dit enkel nog in 1997, 2001 en 2006. de 4X4-parking stond blank en een in de modder vast gereden terreinwagen deed ons besluiten bertha aan de kant te zetten en de rest van ons bezoek te voet af te leggen. die tocht door de woestijn bracht ons naar ‘dead vlei’: de combinatie van donkere, dode boomstronken in een bleke zoutvlakte, omgeven door schijnbaar brandende duinen met daarboven een helblauwe hemel maakt deze plek ontegensprekelijk een van ’s werelds mooiste stukjes natuur. jammer genoeg was ann van elsen al vertrokken en moesten we het stellen met onze nederlandse en koreaanse vrienden…
arjan besloot eveneens te vertrekken, dus reden we met dujong verder naar ‘lüderitz’: deze plek is geen beiers bergdorp, maar een geïsoleerd kuststadje in zuidelijk namibie, gesticht en bevolkt door duitsers, die in de omgeving diamanten zochten en vonden. gevolg hiervan is een vreemde mix van duitse architectuur, omringd door een woestijn van zand en steen aan de wilde, koude oceaan. niet ver van lüderitz ligt ‘kolmanskop’, eens een levendig dorp, groot en rijk geworden dankzij de ontginning van diamanten, maar sinds de ontdekking van grotere diamantreserves elders in het land, verdween decennia geleden de bestaansreden van kolmanskop, evenals zijn bevolking. wat overblijft is een spookdorp, langzaam maar zeker begraven onder stof en zand, met vervallen huizen, verlaten straten en zelfs een leeg zwembad.
voor ons werd het tijd de namibische kust definitief te verlaten: we stuurden bertha naar keetmanshoop en kampeerden in de omgeving, waar we verwelkomd werden door een handvol jachtluipaarden, de gekooide ‘campinghuisdieren’ aldaar. we sliepen er tussen een bizarre plantensoort, de zogenaamde kokerbomen en brachten ’s anderendaags een blitzbezoek aan ‘giant’s playground’, een landschap gekenmerkt door een groot aantal, vaak opeengestapelde, afgesleten rotsblokken. laatste stop in namibie was ‘fish river canyon’, een van de breedste en diepste kloven ter wereld, wat vanzelfsprekend leidt tot indrukwekkende vergezichten.
hoogtes en laagtes
dujong zocht een lift naar windhoek, wij wouden de grens over naar zuid-afrika, dus dropten we onze koreaan netjes aan een tankstation en bolden we honderden kilometers oostwaarts tot in ‘bloemfontein’. we maakten een tussenstop om het ‘groot gat’ van ‘kimberley’ te bewonderen: neen, het gaat niet om een vrouw, wel om een stad, waar het grootste door de mens gegraven gat ter wereld te bezichtigen is. het werd niet enkel gegraven voor een plaatsje in het ‘guinness book of world records’, maar ook en vooral omwille van de aanwezigheid van diamanten. de open mijn is inderdaad een put, gevuld met water, zo groot dat “ik het zelfs niet kan trekken met mijne groothoek” (dixit simon). rond het gat werd een interessant, entertainend en modern museum ingepland en de volledige omliggende wijk, daterend uit de hoogdagen van de ontginning, werd gerenoveerd voor de bezoeker.
verderop in bloemfontein passeerden we langs de luchthaven om die goeie ouwe floris op te pikken: de arme jongen miste ons (en de zon) na een half jaar zo hard dat hij besloot verlof te nemen en voor ruim twee weken met ons mee te reizen. hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dus reden we volgeladen maar vrolijk naar ‘maseru’, hoofdstad van lesotho. dit bijzonder land is een enclave binnen zuid-afrika; een koninkrijk met een volk dat in het verleden dapper weerstand bood aan verschillende agressors, een bergland met een arme maar fiere, bijna uitsluitend zwarte bevolking. gedurende ons verblijf van een paar dagen in lesotho sleurden we bertha langsheen erg stevige bergpassen, met regelmatig een tussenstop om onder andere prehistorische dinosaurusvoetsporen te bezichtigen (klinkt interessanter dan het in werkelijkheid is) en we overnachtten op desolate plekken met spectaculaire decors. in dit geval zeggen beelden meer dan woorden…
wild coast
we zeiden lesotho vaarwel en trokken zuidwaarts, terug naar zuid-afrika, waar we, na een overnachting in een boerderij/camping met even verderop een serieuze waterval, de ‘wild coast’ bereikten. deze kuststreek heeft zijn naam zeker niet gestolen: de hoge golven beuken er hard in op steile, rotsachtige kliffen, met ertussen de zandstranden van afgelegen baaien. de hele regio is weinig ontwikkeld met een hoog aandeel zwarten en moeilijk bereikbaar omwille van onverharde, pittige baantjes in een onherbergzaam landschap. onze eerste stop aan de wild coast was in ‘coffee bay’, waar we een populaire backpackerskeet vonden: ’s avonds genoten we van de feestsfeer, poolden wat en babbelden met andere reizigers bij het nuttigen van een pint of twee, overdag sliepen we uit, luierden we in de zon en lieten we ons met gratis te huren bodyboards meezeulen met de golven. we verlieten coffee bay met op de achterbank een nieuwe liftster, marianne, een sympathieke deense die er niet tegenop zag met ons verder te reizen naar bulungula, een erg mooie, rustige en heel gezellige plek. hier besteedt men veel aandacht aan ecologie, maar men houdt er ook en vooral rekening met de lokale gemeenschap: de plaats is een schoolvoorbeeld van duurzaam toerisme, waar de verpauperde bevolking de kans kreeg het project mee op te bouwen en verder uit te bouwen, om op die manier zélf de vruchten te kunnen plukken van het weinig ontwikkelde toerisme aldaar. we besloten met ons vijven en een lokale gids in een paar kano’s de rivier af te peddelen tot aan de zee, vanwaar we terugwandelden tot aan onze slaapplek. onze laatste stop aan de wild coast was ‘cintsa’, waar we opnieuw een stevig feestje bouwden en wederom genoten van de gratis body boards. hier namen we ook afscheid van ons deens prinsesje: een noodzakelijk vertrek, aangezien ze reeds een paar dagen aan het meeliften was in de richting vanwaar ze kwam. wijzelf zetten een van onze laatste etappes in richting kaapstad, met nog een laatste stop aan de zuidkust van zuid-afrika, om het af te leren. hier maakten we een stevige wandeling langs en over de kliffen, op zoek naar haaien, doch zonder resultaat, maar ondanks dat een aangename manier om de indische oceaan definitief vaarwel te zeggen. we trokken landinwaarts, doorheen een privaat wildpark, maar mét openbare weg erdoorheen, waar we gratis getrakteerd werden op giraffen, een neushoorn en allerhande antilopen. we sliepen in ‘montagu’, een gemoedelijk stadje in de wijnstreek een kleine tweehonderd kilometer buiten kaapstad. een wijnstreek bezoeken zonder de wijnen te proeven zou een kleine schande zijn, dus huurden we een fiets en reden we door het glooiende landschap naar brouwerij ‘van loveren’, waar we een potige lijst onder onze neus geschoven kregen met gratis proeverij(en) van witte, rosé en rode wijnen, schuimwijnen en last but not least: brandy! omdat we weinig zin hadden flessen op onze fiets mee te zeulen, keerden we een dag later terug met bertha om een bescheiden wijnvoorraadje in te slaan.
the mother city!
na een tweetal uur rijden bereikten we ‘signal hill’, vanwaar we een uitstekend zicht hadden op onze eindbestemming: kaapstad, ‘the mother city’, met op de achtergrond de onmiskenbare tafelberg en de atlantische oceaan. op de heuvel namen we een stevige brunch, tevreden en ook een beetje trots dat we na 35000 kilometer doorheen europa, het midden-oosten en afrika ons doel bereikt hadden: mission accomplished! onze eerste dagen in en rond kaapstad bestonden uit een ritje rond het kaaps schiereiland, ten zuiden van de stad zelf, tot aan ‘kaap de goede hoop’, het meest zuidwestelijk punt op het afrikaanse continent. zaterdagavond verkenden we het nachtleven in en rond ‘long street’, het (nachtelijk) kloppend hart van de stad, brachten ’s anderendaags floris op tijd naar de vlieghaven en reden door naar een uit de kluiten gewassen brouwerij, ‘spier’ genaamd. deze keer kwamen we niet voor de wijn, maar we troffen er souvenirstalletjes aan, picknickten er aan een gerieflijke vijver en liepen wat rond tussen een halve dierentuin met jachtluipaarden en roofvogels. na een kort bezoek aan ‘stellenbosch’, iets buiten kaapstad, hebben we ons de laatste twee dagen beziggehouden met ons bertha. blijkbaar mag ze niet mee op het vliegtuig, dus is verschepen een noodzaak. papieren en betaling in orde brengen vergt wel wat tijd, des te meer omdat we een lijst moeten indienen van alle spullen die meegaan in de wagen: we hebben braaf alles uitgeladen, vervolgens opgeschreven en weer ingeladen. morgenvroeg rijden we naar de haven waar we de wagen in de container zetten, de container komt op de boot, en als alles goed gaat zien we bertha binnen een paar weken terug in antwerpen. in afwachting van onze vlucht houden we ons nog graag een dikke week bezig in het zonnige kaapstad! tot binnenkort!
